Hij had laatst nog geteld hoeveel tatoeages hij heeft. Maar nu weet Hoogerwerf het aantal niet meer. “Waren het er nou 28 of 38?”, roept hij naar de andere kant van de tattooshop. “Dat weet ik toch niet?”, antwoordt zijn vriendin Sanne Veerbeek lachend. “Ik weet dat het er heel veel zijn.”

Het is een rustige novemberochtend in Goons & Queens. En dus heeft de eigenaar van de tattooshop in het centrum van Heerenveen alle tijd om te praten. Bijvoorbeeld over wat zijn favoriete tatoeage is. “Ik denk dat ik de grote indianenkop op je been de mooiste vind”, zegt Sanne, die even is aangeschoven bij de hoge tafel in het midden van de zaak.

Dylan: “Dat is ook mijn favoriet.”

Sanne: “Echt?

Dylan: “Ik heb een tattoo van de trouwfoto van mijn ouders, die heeft een mooie betekenis. Maar die indianenkop heb ik zelf gezet en ik vind hem echt goed gelukt. Terwijl het pas de vijfde keer was dat ik tatoeëerde.”

Sanne: “Zijn hele been staat vol met zijn eigen tatoeages. Laat het anders even zien.”

“Het is alleen mijn bovenbeen”, zegt Dylan, terwijl hij zijn zwarte spijkerbroek uitdoet en de grote indianenkop aanwijst. “Ik heb hier ook nog een teddybeer staan.”

Sanne: “Die is ook leuk.”

Hoogerwerf doet zijn broek weer aan en laat een klein vogeltje op zijn hand zien. “Dit is de eerste tatoeage die ik gezet heb, zonder enige ervaring. Achteraf had ik ‘m beter op mijn bovenbeen kunnen zetten, dat is een betere plek om op te oefenen. Maar ach, je ziet gelukkig nog wel dat het een vogel is.”

Negen maanden eerder is tatoeëren alleen een hobby van Hoogerwerf. Zijn winter staat volledig in het teken van de Olympische Spelen. Lang is het onzeker of hij naar Peking mag, maar zoals vaker in zijn carrière staat hij er op het moment dat het echt moet. Vooral door zijn derde Nederlandse titel, behaald op de tweede dag van 2022, krijgt hij als vijfde en laatste mannelijke shorttracker een ticket naar China.

Zijn tweede Spelen worden geen succes. Hoogerwerf rijdt alleen de 500 meter, waardoor hij pas ruim een week na de openingsceremonie voor het eerst in actie komt. Het is ook meteen zijn laatste optreden; hij komt na een pirouette ten val in zijn heat en is uitgeschakeld. “Ik vergeet Peking het liefst zo snel mogelijk”, zegt Hoogerwerf met een glimlach.

In 2018, bij zijn olympische debuut in Pyeongchang, kwam hij tot een acceptabele elfde plaats op de 500 meter. En genoot hij van een feestje in het Holland Heineken House. In China ziet Hoogerwerf door de strenge coronaregels alleen zijn hotel, de bus en de shorttrackhal.

“Ik heb vooral op mijn hotelkamer gezeten. We mochten er alleen uit om te trainen en om te eten, dus ik heb twee weken lang wat gegamed en gewacht tot ik mocht rijden. En vervolgens ging de wedstrijd niet zoals ik hoopte.”

Het zorgt voor sterke twijfels over of hij nog door wil gaan met shorttrack, zeker als hij in april hoort dat hij zijn vaste inkomen kwijtraakt, de zogenoemde A-status van sportkoepel NOC*NSF. “Mijn eerste gedachte was: ik wil niet wéér vier jaar lang acht uur per dag trainen om uiteindelijk niet goed te racen op de Spelen. Zeker niet als ik er helemaal niks meer voor krijg.”

Na gesprekken met zijn ouders en manager Mirko Zecevic besluit Hoogerwerf dat hij schaatsen nog te leuk vindt om alleen vanwege de opdrogende financiën te stoppen. Dat betekent wel dat hij op een andere manier aan geld moet komen. Zecevic heeft een idee: zou Hoogerwerf niet een tattooshop kunnen openen?

Zoals zovelen begon Hoogerwerf met TikTok omdat hij zich verveelde tijdens de coronapandemie. Het eerste anderhalf jaar maakt hij alleen “domme filmpjes”, zoals een mislukte poging om een van zijn spijkerbroeken te bleken. Dat verandert wanneer hij een video voorbij ziet komen waarin iemand zijn tatoeageontwerpen laat zien.

Zijn eerste TikTok met zijn eigen “small tattoo ideas” is meteen een grote hit. De teller van de in oktober 2021 geplaatste video stopt pas ruim na de 20 miljoen views. “Sindsdien heb ik op TikTok alleen nog maar tatoeagevideo’s gepost”, zegt Hoogerwerf, die van jongs af aan al tekent. “Mijn schoolboeken waren helemaal vol gekladderd. Ook de boeken die ik weer moest inleveren, dus daar hadden ze niet veel meer aan.”

Aan zelf tatoeëren had Hoogerwerf nooit gedacht. Maar geïnspireerd door zijn snel groeiende populariteit op TikTok schaft hij al snel een tatoeagemachine aan. “Ik ben als shorttracker misschien drie keer aangeschoten op straat. Door TikTok werd ik opeens bijna dagelijks herkend. Toen we in december met de shorttrackploeg voor een trainingskamp op Tenerife waren, kwamen er op de eerste dag drie Engelse jongens op me af. ‘Jij bent toch die TikTok-gozer, die ontwerper?’, zeiden ze. Oh shit, dacht ik. Dit is toch allemaal wat groter.”

Hoogerwerf heeft inmiddels 2,5 miljoen volgers op TikTok. Ferrari-coureur Charles Leclerc hoort bij die grote groep, net als flink wat profbasketballers en -voetballers van over de hele wereld. Met de Engelse Besiktas-middenvelder Dele Alli heeft hij soms contact via sms. En olympisch windsurfkampioen Kiran Badloe laat binnenkort een tattoo-ontwerp van Hoogerwerf zetten in Heerenveen.

“Ik ben nog steeds een beginnend tatoeëerder”, zegt Hoogerwerf. “Dus als een klant van de shop een strakke tattoo wil, stuur ik die door naar mijn professionele artiesten. Maar als iemand heel graag een tatoeage van mij wil, dan vind ik het leuk om het zelf te doen. Laatst hadden twee jongens uit Duitsland tien uur in de auto gezeten om door mij getatoeëerd te worden. Dat exclusieve vind ik mooi.”

Hoogerwerf was nooit een shorttracker die zich alleen op zijn sport kon richten. Jarenlang maakte hij elektronisch muziek onder de naam Diage (de Engelse uitspraak van zijn initialen DH). Later ontwikkelde hij samen met ploeggenoot Melle van ‘t Wout een kledinglijn.

Het idee van zijn manager Zecevic om een eigen tattooshop te runnen, past daarom uitstekend in zijn straatje. Eind augustus – amper tien maanden na zijn eerste tattoofilmpje op TikTok – is de grote opening. En al snel merkt Hoogerwerf dat hij zijn nieuwste project leuker vindt dan schaatsen. “Tijdens trainingen dacht ik: shit, ik wil weer naar mijn shop toe.”

Op 21 oktober maakt Hoogerwerf bekend dat hij een punt achter zijn shorttrackcarrière zet. Een paar weken eerder had hij zich voor het eerst in jaren niet weten te plaatsen voor de World Cups. “Ik heb afgelopen zomer aan elke training meegedaan, heel hard gewerkt. Maar met mijn gedachtes was ik voor een groot deel al hier, in mijn tattooshop. En dat zorgde ervoor dat ik bij de kwalificatiewedstrijden niet schaatste zoals ik moest schaatsen.”

Voor Hoogerwerf was het mentale gedeelte van topsport altijd al het zwaarst. “Fysiek kon ik het goed aan. Maar er was steeds maar de druk dat ik mijn land vertegenwoordigde, waardoor er elke wedstrijd weer iets van me verwacht werd. Daar was ik wel klaar mee, met het gevoel dat ik móést presteren. En dan voelde ik in de zomer ook nog dat ik niet meer dezelfde drive had als vroeger.”

De dag van zijn laatste training in Thialf is gek. “Maar tegelijkertijd was het ook alsof ik ‘gewoon’ een einde maakte aan een seizoen. Alsof ik mijn schaatsen in de kast legde om twee maanden niks te doen. Dat gevoel heb ik nog steeds een beetje. Ik heb bijna geen tijd gehad om te beseffen dat ik echt gestopt ben, doordat ik meteen met iets anders ben doorgegaan.”

De ontwerpen van Hoogerwerf zijn allemaal volledig in zwart-wit. “Ik teken nooit superrealistisch. Het zijn kleine lijntjes, zonder schaduw. Ik wil niet zeggen dat het heel donkere tekeningen zijn, maar ik had zeker in het begin wel veel met doodskoppen. Een mes vind ik tof, of een slang.”

Zijn vriendin Sanne heeft een paar weken geleden een flink aantal ontwerpen van Hoogerwerf uitgeprint en in een mapje gestopt. Dat ligt nu in de shop, zodat klanten inspiratie op kunnen doen. Op een van de tekeningen houdt Jezus zijn kruis horizontaal vast, alsof het een halter is. Onder het plaatje staat in blokletters de tekst ‘Cross Fit’. “Ik weet niet of iedereen dit kan waarderen. Maar ik vind het wel leuk om de grens op te zoeken.”

Hoogerwerf is voorlopig vooral de manager van de shop. Hij houdt de zaak schoon, ontvangt klanten, bestelt de inkt en naalden en helpt de tatoeageartiesten. Dat zijn professionals van over de wereld die steeds een paar weken in Heerenveen werken.

“Zij kunnen alles mooi tatoeëren en doen dat ook vijf dagen in de week”, zegt Hoogerwerf. “Dat zie ik mezelf niet doen, ook niet in de toekomst. Want als ik elke dag van negen tot vijf in de shop ben, heb ik geen ruimte om mezelf te ontwikkelen op andere vlakken. En dat vind ik zonde. Het zit er voor mij niet in om continu met maar één ding bezig te zijn.”

In de maand voor de Spelen van Peking begin dit jaar zet Hoogerwerf geen enkele tatoeage bij zichzelf. Hij wil niet het risico lopen dat de nieuwe inkt zijn prestaties beïnvloedt. Maar in de eerste nacht na terugkomst uit China kan hij zich niet meer inhouden. “Ik heb mezelf om 2.00 uur getatoeëerd.”

Het zorgt de volgende dag voor een boze blik bij Jeroen Otter. “Dylan, we hebben over drie weken gewoon nog een WK, had je niet even kunnen wachten?”, vraagt de toenmalige bondscoach van de shorttrackers.

Otter weet dat Hoogerwerf buiten de ijsbaan geen modeltopsporter is. “Dat heeft hij me weleens verteld tijdens een evaluatie. Al zal hij nooit exact doorgehad hebben hoeveel tijd en energie ik in andere zaken stak. Als ik op mijn bek ging bij het skateboarden en onder de schaafwonden bij de training verscheen, dan wist hij het. Maar als ik een keer een nacht tot 3.00 uur muziek had gemaakt en vergeten was te avondeten, dan ging ik dat de volgende ochtend niet trots aan Jeroen vertellen. Dus dan wist hij het niet. Maar zolang ik bleef leveren en goed bleef schaatsen, was er geen probleem.”

Hoogerwerf heeft zich tijdens zijn carrière – en ook in de eerste maanden van zijn ‘pensioen’ – regelmatig afgevraagd of hij meer had kunnen winnen als hij zich twaalf jaar lang alléén met schaatsen had beziggehouden. “Ik had zeker meer uit mijn carrière kunnen halen, misschien wel een olympische medaille kunnen winnen”, zegt hij. “Maar daar zou ik niet gelukkiger van zijn geworden.”