Hij vindt het vaak al lastig om te bepalen wat hij ‘s avonds wil eten. Toen Roest vorige maand bij zijn zus Natasja langsging en ze vroeg waar hij zin in had, kreeg ze geen antwoord. “Het maakt mij niet uit, kies jij maar”, zei de drievoudig wereldkampioen allround.

“Ik ben gewoon niet goed in keuzes maken”, zegt Roest met een lach tegen NU.nl. “Dat is altijd zo geweest, vraag maar aan mijn ouders.”

De Lekkerkerker had daardoor aan het begin van dit jaar veel moeite om de misschien wel belangrijkste keuze uit zijn sportieve carrière te maken. Zijn gevoel vertelde hem al langer dat het na zeven jaar bij het Jumbo-Visma van coach Jac Orie tijd was voor een verandering. Maar het kostte Roest weken om dat te durven uitspreken, om zijn vertrouwde omgeving definitief in te ruilen voor een nieuwe ploeg.

“Ik heb lang getwijfeld en de keuze te lang uitgesteld”, zegt Roest. “Ik vond het echt heel lastig om afscheid te nemen van de mensen bij Jumbo-Visma, omdat ik superveel aan hen te danken heb. Dan steekt het om te zeggen dat ik naar de concurrent ga.”

“Maar uiteindelijk moest ik voor mezelf kiezen. En mijn gevoel zei dat ik naar Reggeborgh moest. Omdat ik toe was aan iets anders. Aan andere trainingskampen, andere trainingen, andere mensen om me heen. Ik heb zeven jaar lang veel hetzelfde gedaan. Nu is alles nieuw en dat voelt fris en lekker.”

Toen Roest zijn besluit genomen had, pakte hij gelijk de telefoon en lichtte hij vanuit de boerderij van zijn ouders al zijn oud-collega’s in. “Dat was niet de leukste dag uit mijn leven. Maar ik wilde het iedereen persoonlijk vertellen, zodat ze het nieuws niet via de media hoefden te vernemen. Gelukkig begrepen ze mijn keuze allemaal.”

Het belletje naar Orie was het lastigste moment voor Roest. “Daar keek ik tegenop, want ik heb zeven jaar intensief met Jac samengewerkt en ik hou niet van moeilijke gesprekken. Jac zei dat hij baalde van mijn vertrek, maar ook dat hij mijn keuze respecteerde. Dat was fijn om te horen.”

Orie pikte de tweevoudig wereldkampioen bij de junioren in het voorjaar van 2015 op bij Jong Oranje. Onder leiding van de ervaren coach werd Roest de beste allrounder ter wereld, de natuurlijke opvolger van ploeggenoot Sven Kramer. Maar in de mindere periodes – en die waren er zeker in de afgelopen zeven jaar – miste Roest soms een meer persoonlijke aanpak.

“Jumbo-Visma is altijd een heel grote ploeg geweest, zeker toen er ook nog een opleidingsteam bij kwam. Daardoor was het af en toe lastig om iedereen de aandacht te geven die hij of zij nodig heeft.”

Bij Reggeborgh is het een stuk kleinschaliger. De nieuwe allroundtak van de zwart-groene ploeg bestaat uit slechts vier schaatsers (Roest, Marcel Bosker, Victor Ramler en Lex Dijkstra) en één coach (Robin Derks) die zich volledig op dat kwartet kan richten.

“Werken met Robin bevalt me voorlopig heel erg goed”, zegt Roest. “Na elke training praten we even, vraagt hij hoe ik me voel en kijken we samen naar wat er beter kan. De aanpak van Jumbo-Visma is zeven jaar lang heel goed voor me geweest en heeft me de schaatser gemaakt die ik nu ben. Maar voor mijn gevoel past deze meer persoonlijke methode nu beter bij mij.”

De keuze om zijn gevoel te volgen en over te stappen naar een ploeg waar hij dé kopman is, past ook in de ontwikkeling die Roest de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. De viervoudig nationaal kampioen zal nooit zo uitgesproken worden als Kramer. Maar hij vindt wel steeds meer zijn stem, zeker nu iconen Kramer en Ireen Wüst gestopt zijn.

“Ik heb niet de behoefte om Sven en Ireen te vervangen als het gezicht van het Nederlandse schaatsen, dat kan ook helemaal niet”, zegt Roest. “Maar als ik vind dat er iets niet goed gaat, dan zal ik er wel wat van zeggen.”

Roest bewees dat begin dit jaar, toen hij in een verklaring via zijn management hard uithaalde naar de KNSB. Hij was boos over de olympische selectie en de in zijn ogen gebrekkige communicatie van de schaatsbond. “Het voelde onnatuurlijk om me op die manier uit te spreken”, zegt de drievoudig Europees kampioen. “Normaal laat ik het meer over me heen komen. Maar het is goed geweest om een keer te laten zien dat ik het ergens echt niet mee eens was.”

De Zuid-Hollander merkte namelijk dat zijn woorden impact hadden. “Er gebeurde wat. Ik vond het vooral mooi dat ik steun kreeg van andere schaatsers, dat vind ik het belangrijkste. Ik wil niet iets roepen waar alleen ik wat aan heb. Het moet goed zijn voor de hele schaatssport, niet alleen voor mij.”

Op de voorgrond treden zal nooit zijn grootste hobby worden. “Ik zal nooit alleen het voortouw nemen, maar ik vind het wel belangrijk om mijn sport te helpen. Dus als de KNSB iets vraagt aan de schaatsers, dan zal ik altijd bij de gesprekken zijn. En zeggen wat wij het beste vinden. Ik weet inmiddels dat dat erbij hoort.”